��မအား စာရေးဖြစ်စေရန် အမြဲလှုံ့ဆော်လျက်ရှိပြီး ကမ်းခြေလူနေမှု အခြေအနေများကို မှတ်တမ်းတင်စေဖို့ရာ မိမိမှာ တာဝန်တစ်ရပ် အဖြစ်ခံယူထားပါတယ်လို့ ဆရာမက ဆိုထားပါတယ်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဝတ္ထုရေးရန်အတွက် တကူးတက ကွင်းဆင်းလေ့လာစရာမလိုဘဲ လိုသလောက်ခပ်သုံး မကုန်နိုင်တဲ့ ရေတွင်းကြီးပမာ ဒေသန္တရ ဗဟုသုတများစွာကို ကံကောင်းစွာပိုင်ဆိုင်ထားလို့ စိတ်မှာ ထိရှတဲ့အခါတိုင်း စာရေး​​ဖြစ်ပါတယ်လို့လည်း ဆရာမက ဆိုထားပါသေးတယ်။ ဆရာမက ပင်လယ်ကြီးရဲ့ ညို့ယူနိုင်စွမ်းတဲ့အလှကို​ခြယ်မှုန်းပြသတယ်။ လှိုင်းတွေတဝုန်းဝုန်းရိုက်ခတ်နေတာကို ရသအပြည့်နဲ့ ထုံမွမ်းတယ်။ ကမ်းခြေနေ ပြည်သူတွေရဲ့ဘဝကြမ်းကြမ်းတွေ၊ မောဟိုက်ပင်ပန်းစွာ ရုန်းကန်ရပုံတွေကို ခံစားချက်အ​ပြည့်နဲ့ နာနာကျင်ကျင် ပူးကပ်တင်ပြတယ်။ သုတ၊ ရသ မျှတအောင် ဖန်တီးရေးဖွဲ့ ရက်လုပ် ပုံဖော်ထားတဲ့ ဆရာမရဲ့စာတွေဖတ်ရင်း ငပလီကို ကိုယ်တိုင်ရောက်ရှိသွားသလို ခံစားရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒေသခံတွေရဲ့ ဘဝတွေကို ကိုယ်တိုင်မြင်တွေ့ရသလို ဖြစ်ပြီး ဒေသန္တရ ဗဟုသုတအစုံအလင်နဲ့အတူ ဆရာမပြောပြတဲ့ ရိုးရာဓလေ့၊ ဘဝ​မောဟိုက် ပင်ပန်းမှုတွေကို ထဲထဲဝင်ဝင်ခံစား သိရှိ နားလည်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ မဂ္ဂဇင်းမှာ ဖော်ပြပါရှိပြီးသား ဝတ္ထုတို ၁၂ ပုဒ်ပါဝင်တဲ့ ''ပင်လယ်ကြီးရဲ့ ဘေး'' ဝတ္ထုတိုစုစည်းမှုစာအုပ်လေးက စာချစ်သူတွေ ဖတ်သင့် ဖတ်ထိုက်တဲ့ စာအုပ်လေးဖြစ်ကြောင်း ညွှန်းဆိုလိုက်ရပါတယ်။