�င်းအရာ၊ တင်ဆက်မှု၊ အရေးအသား ကွဲပြားခြားနားသလို ဝတ္ထုနောက်ခံကျောရိုးတွေကလည်း မတူပါဘူး။ အယ်ဒီတာ့စားပွဲပေါ်ဖြတ်သန်းလားတဲ့ဝတ္ထုရှည်တွေမို့ ဝတ္ထုအရည်အသွေးဘယ်လောက်ရှိတယ်ဆိုတာကို အထူးတလည် မပြောလိုတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စာရေးသူကိုယ်တိုင်ကတော့ ‘‘ချိုအီနေတဲ့ ကြံရိုးဆစ်ကလေးကို တစိမ့်စိမ့်ဝါးရသလို ကျွန်တော့်စာတွေရဲ့ ချိုမြခြင်း သုတရသတွေ၊ အတွေးအမြင်တွေ၊ စေတနာတွေ မတွေ့ခဲ့ဘူးဆိုပါလျှင် ကျွန်တော့်ကို အညံ့စားစာရေးဆရာဟုပင် မှတ်ယူနိုင်ပါသည်’’လို့ ဆိုထားပါတယ်။