လူဆိုတာ မွေးဖွားလိုက်ကတည်းက စာအုပ်တစ်အုပ်နဲ့အတူ လောကထဲ ရောက်လာတာပါ . . .။ အဲဒီစာအုပ်ကို ငါတို့မင်းတို့ မပိုင်ဘူး။ ငါတို့ကိုယ်ခန္ဓာကို ငါတို့ပိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် စာအုပ်က ငါတို့ကို ပိုင်တယ်။
စာအုပ်ထဲမှာ နိဒါန်းပါတယ်။ စာကိုယ်ပါတယ်။ နိဂုံးပါတယ်။ နိဒါန်းကတော့ မွေးဖွားစဉ် အချိန်ကနေ ပထမအရွယ်ထိ ရေးထားတာပေါ့။ စာကိုယ်ကတော့ ဒုတိယအရွယ်ကို ရေးထားတယ်။ နိဂုံးကတော့ တတိယအရွယ်နဲ့ မင်းဘဝ အဆုံးသတ်ချိန်ပေါ့။
မင်းအရွယ်က နိဒါန်းဆိုပေမယ့် စာကိုယ်ရှိတဲ့ စာမျက်နှာတွေကို လှန်ကြည့်လို့ မရဘူးနော်။ နိဂုံးလည်း ဒီအတိုင်းပဲ။ ဒါပေမယ့် မင်း မနက်ဖြန် တစ်ရက်ကူးလိုက်တာနဲ့အမျှ အဲဒီစာအုပ်က တစ်ရွက်လန်သွားတယ်။ ပေါ်လာတဲ့စာမျက်နှာမှာ အဲဒီနေ့အတွက် မင်းလုပ်ရမယ့် အကြောင်းကိစ္စအလုပ်တွေအားလုံး ရေးထားတယ်။ တစ်လုံးတစ်ပါဒမှ မလွဲသွားဘူ။
ဟုတ်တယ် . . . အဲဒါဟာ တစ်ရက်တည်းအတွက်လည်း မဟုတ်ဘူး။ မင်းဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့တိုင်အောင်ထိပဲ ဆိုပါတော့ . . .
အကယ်၍များ အဲဒီစာအုပ်လေးကို နာမည်ပေးချင်ခဲ့မယ်ဆိုရင် . . .
