��ဲ။ ဒီစာအုပ်ထဲမှာ ကဗျာ (၃၂)ပုဒ် ပါဝင်ပါတယ်။ ဒီစာအုပ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မိုးဆတ်က ပီမိုအတွက် ပြန်တွေးဖြစ်တဲ့ အတွေးတွေ ဆိုပြီး ကဗျာဟန် အမှာရေးသားပေးထားပါတယ်။ ‘အလိုတူတူ မတူတူ ကျွန်တော်တို့ ကျော်ပစ်လိုက်တဲ့ စကားပြောခန်းတွေ .. ကျွန်တော်တို့ ရစ်ပစ်လိုက်တဲ့ ပဏာမဇာတ်ပျိုးတွေ .. အရာအားလုံးဟာ တစ်စစီလွင့်ထွက်သွားပြီး အဲဒီအစအနတွေဟာ တစ်နေရာရာမှာ သွားပြီးစုစည်းမိနေကြမယ်။ အဲဒီတစ်နေရာရာဟာ ဘယ်မှာလဲ.. အလုံပိတ်ထားသော အေးပြီးခြောက်သွေ့တဲ့နေရာတစ်ခုမှာလား.. ဒါမှမဟုတ် ဗုံးပေါက်ကွဲမှုသတင်းအပြီး ရေဒီယိုမှာ လာနေတဲ့ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာသီချင်းထဲမှာများလား.. ခုထိတော့ ကျွန်တော်မသိသေးဘူး။’ မိုးဆတ် (ပီမိုအတွက် ပြန်တွေးဖြစ်တဲ့ အတွေးတွေ … မှ) ပီမိုရဲ့ ကဗျာတွေထဲက တစ်ပုဒ်ကို ခံစားကြည့်ပါဦး။ ‘စာသားရဲ့ တခြားတဖက်’ ----------------------------- ကျနော်ဟာ ကျွန်တော်ဆိုတဲ့ ကမ္ဘာမှာ အလုံပိတ်နေထိုင်သူ တစ်ယောက် ကျနော့်နာကျင်မှုတွေ လေဟာနယ်ထဲ လွင့်သွားမှာ စိုးလို့ ကျွန်တော်ဟာ အခွံမာသစ်သီးတစ်လုံးလို ဖြစ်ခဲ့ ကျွန်တော့်ကို လာခေါက်လည်း ကျွန်တော့်မှာ ဖွင့်စရာတံခါးမရှိ ချောင်းကြည့်ပေါက်ကလေး ဆိုပေမယ့် ဟော်လိုဂစ်တာပေါက်ထဲက ထွက်လာတဲ့ ပိုးဟပ်တစ်ကောင်လိုပဲ လောကကို ကျနော်ငေးတယ် ကျွန်တော်ဟာ အမှောင်လို့ ထင်စရာရှိပေမယ့် ကျနော်ထွန်းညှိထားတဲ့ မီးအိမ်ကလေးတွေနဲ့ ကျနော် ဟာမိုနီလိုက်နေတဲ့ သီချင်းနဲ့ ကျနော်/ကျွန်တော်ဟာ တောက်ပသာယာတယ် ယူဆလို့ ကျနော်ဟာ ကျွန်တော်ထဲမှာပဲ အလုံပိတ်။ (ပီမို) လက်ဖဝါးထဲ မြုပ်ဝင်နေတဲ့ မျက်နှာ ဆိုတဲ့ ကဗျာစု စာအုပ်လေးကို လက်တို့မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပါတယ် ကဗျာချစ်သူ စာချစ်သူများ ခင်ဗျ။